Blind verliefd
Ongeveer twee jaar voordat ik mijn autismediagnose had, leerde ik een jongen kennen. Hij had ontzettend veel charisma waardoor ik op slag verliefd was. Hij was tweeëntwintig en ik zeventien. Hij accepteerde me in alles. We waren als twee pubers, maar ineens werd hij ontzettend boos. Waarom? Ik wist het niet. Ik voelde me schuldig. Wat deed ik verkeerd? Met zijn negatieve aandacht trok hij mij nog meer naar zich toe en zo ging het vaker. Altijd schelden… Ik was te goedig om ertegenin te gaan en trok mij alles aan. Toen ik de derde keer met hem had afgesproken, had ik wel iets verwacht dat we naar boven zouden gaan, maar wat we gingen doen? Geen idee. Ik wist het echt niet. Ik was wel nieuwsgierig. Ik had op seksueel gebied nooit wat gedaan met iemand. Hij gaf aan al meer dan honderd bedpartners gehad te hebben. Het boeide me niet en ik ging blind met hem mee. Mee naar boven. We kwamen aan en in eerste opzicht leek er niets aan de hand te zijn. Het ging zoals ik wilde, maar tegelijk wist ik niet wat ik wilde. Ik wilde wat hij wilde. Ik moest sowieso erg wennen aan alle nieuwe indrukken. Ik gaf mijn grens aan dat ik mijn lingerie niet uit wilde trekken. Hij pushte zo lang door totdat ik het 'wilde'. Ik was ook lang daarna (denk aan jaren) vergeten dat ik had aangegeven dat ik niet wilde. Ik dacht dat ik het niet duidelijk had aangegeven tot het me ineens te binnen schoot. De eerste keer had hij half naar me geluisterd en daarna was alles van mijn kleding uit. Ik deed maar wat er van me verwacht werd. Ik deed hoe ik had gehoord hoe het moest, zonder te kijken wat ik wilde. Ik blokkeerde. Ik dacht dat ik alles wilde. Ik zette het uit en gaf mezelf de schuld: Ik wilde het toch heel graag? Heb ik het niet goed aangegeven? Gaf mijn gezicht de verkeerde signalen af? Ondanks dat ik er geen verstand van had en het mijn eerste keer was, heeft hij zijn verantwoordelijkheid niet genomen. Het ging erom dat hij klaarkwam. Vlak bij mijn geslachtsdeel. Ontzettend riskant. Wist ik veel. Hij vroeg of hij in mijn vagina mocht. Ik had keihard nee gegild. Stel je voor dat ik een kind met hem krijg. Ik wilde een kind met hem, terwijl ik nooit behoefte had aan kinderen. Wat bezielde me? Ik vind het nog steeds erg dat hij zonder enige voorbehoedsmiddelen seks wilde hebben. Hij was uiteindelijk volwassen en ik nog een zoekende puber. Hij wist hoe het werkte. Hij wist de risico's. Hij wist hoe het was om volwassen te zijn. Ik leefde in mijn waan dat ik dacht dat ik volwassen was.
Misbruik?
Mijn vriend leefde veel op straat. Ik had medelijden met hem. Hij was het huis uit gezet. Voor mij was geloof erg belangrijk. Mijn vriend beweerde dat hij tot geloof was gekomen en een nieuwe start wilde maken. Hij had ook in de gevangenis gezeten en meer dingen gedaan die niet pluis waren. Van mijn goedheid is misbruik gemaakt. Ik gaf alles. Hoe verliefd hij ook was, ik kreeg het niet terug. Hij zei wel dat hij het waardeerde maar ineens was de bom ontploft om niks. Ik had toentertijd aan een vriend gevraagd, die bij een hulpinstantie werkte, of dit misbruik was. Hij beweerde van niet. Nu weet ik beter. Nu neem ik hem niet meer in bescherming. Ik zie wat er is gebeurd. Inmiddels ben ik volwassener en blik ik terug. Nog steeds met dezelfde goedheid. Nog steeds zie ik het goede in hem. Nog steeds het excuus willen gebruiken dat ik van hem hield, want dat deed ik. Het blijft een strijd om hem niet in bescherming te nemen. Zijn charisma verdwijnt niet. Zijn sporen in mijn verleden ook niet.
Blijvende charisma
Hierna kwam ik hem op straat tegen. Ongeveer een half jaar geleden. Ik liep op het station en we schrokken beiden. Alleen oogcontact. Niks meer, niks minder. Ik had in deze tussentijd nog een relatie gehad en dacht daarom geen zwak meer voor hem te hebben. Maar na het zien van hem was deze overduidelijk nog aanwezig. Omdat ik hem niet meer onder ogen durfde te komen en het daarom telefonisch had uitgemaakt, was dit de eerste keer dat ik hem weer zag. Mijn zwak was groot en ik besloot hem te deblokkeren. Hij had gelijk gezien dat ik hem gedeblokkeerd had en zette zijn grootste blijheid op alsof hij niks had gedaan. Zacht gezegd schrok ik me rot op het moment dat ik hem tegenkwam. Ik had daarna oordopjes ingedaan en daarin mijn afleiding gezocht. In mijn hoofd was ik er in die periode druk mee bezig waardoor ik het ergens 'verwacht' had om hem tegen te komen. Eigenlijk was ik dagelijks bang om hem tegen te komen en dit was het moment. Ik had gelukkig die dag met een vriendin afgesproken om naar de dierentuin te gaan dus ik had die dag veel afleiding en dat scheelde een hoop. Aangezien ik last had van ontzettende huidhonger en een beetje aandacht zocht op een iets diepere manier dan vrienden was dit perfect. Wel had ik duidelijk aangegeven dat ik niet meer dan vrienden wilde zijn. Hij wilde graag face to face afspreken om zijn excuses aan te bieden en ik ging daarmee akkoord. Hij leek echt spijt te hebben en zijn omgeving dacht dat ook. Ik heb daarna ook nog contact met hem gehad en het schelden begon opnieuw. Hij zat weer in de gevangenis en belde me regelmatig op vanuit de gevangenis. Met alle goede bedoelingen nam ik de telefoon op. Op een gegeven moment was ik er klaar mee. De aanleiding wist ik niet meer maar ik wist wel dat ik mezelf weer aan het kwijtraken was in hem en ik merkte dat hij nog steeds interesse in me had.
Reactie plaatsen
Reacties