Zelfbeschadiging

Ik was achttien jaar. Na een drukke schooldag aan de PABO liep ik ‘s avonds laat in het donker door het park. Het lag er verlaten bij. Ik werd al een tijdje geteisterd door onmacht en haatgevoelens. Ik werd gek in mijn hoofd en ik wilde gerechtigheid voor wat mij was aangedaan.

Ik liep in het park met de intentie naar het huis van mijn inmiddels eerste ex te gaan. Van huis had ik een mesje meegenomen en ik wilde hem ermee gaan steken. Hij verdiende toch minstens net zoveel pijn als ik? En de fysieke pijn zou niet eens gelijk staan aan mijn mentale pijn. Mijn ex was al lang uit mijn leven, maar in mijn hoofd spookte hij nog elke dag rond. Hij stond in mijn gedachten klaar om mij te misbruiken. Ik kon de stress, de slapeloze nachten, de herbelevingen en de bijbehorende emoties niet meer aan. In plaats van de ander pijn te doen (wat ik overigens nooit zou hebben gekund), zette ik het mes op mijn eigen lichaam. Ik haalde uit en er ontstond een snijwond. Het bloedde best flink en ik schrok van mijzelf. Ik had mijzelf zojuist gesneden. Hoe kon ik dit in hemelsnaam uitleggen aan mijn ouders? Ik liet het bloed via mijn hand en vingers op de grond druppelen. Toen het bloeden gestopt was en het bloed op mijn huid gestold was, deed ik mijn mouw naar beneden. Ik liep snel naar huis en eenmaal daar aangekomen, ging ik snel naar boven. Ik ging douchen om zo het bloed van mijn arm af te spoelen. Ik depte de snee droog en wikkelde er toiletpapier omheen. Daarna deed ik mijn pyjama aan ging naar beneden. Ik wenste mijn ouders welterusten en ging vervolgens snel naar bed. Ik deed een poging om te gaan slapen, maar ik was daar te bang voor. Ik was bang voor de nachtmerries die zouden volgen en in mijn hoofd was ik nog druk bezig met het feit dat ik mijzelf pijn gedaan had. Ik zat vol zelfverwijt, want ik had toch moeten voorkomen misbruikt te worden. Ik voelde mij vies en smerig. Mannen hadden aan mijn lichaam gezeten, terwijl ik het niet wilde.

Waar het misbruik mij in mijn eerste relatie plotseling was overkomen, had ik het in mijn tweede relatie zelf “toegelaten”, omdat ik uit angst bevroor, geen eigenwaarde meer had en ernaar snakte gezien te worden. Ik had mijn gevoel ondergeschikt gemaakt aan dat van mijn vriend en deed wat hij mij opdroeg. Ik baalde van mijzelf dat ik alle pijn tijdens de seks had verdragen. Ik vond eigenlijk wel dat ik straf verdiend had, omdat ik ‘mijzelf dit had aangedaan’. Ik had niet geleerd van het verleden, vond mijzelf naïef en kon mijzelf wel voor mijn kop slaan. Door het snijden verdwenen die opdringerige gedachten naar de achtergrond. De fysieke pijn gaf mij een gevoel van controle. Daarnaast overheerste de fysieke pijn ten opzichte van de emotionele pijn. Ik had er zélf voor gekozen om pijn te worden gedaan en ik had zélf de controle over het mes dat mij pijn deed. Ik was nu niet afhankelijk van de onvoorspelbaarheid van de pijn die anderen konden aanrichten. Nu had ik de regie in eigen handen. Dat voelde zo fijn. Al op het moment dat ik mijzelf sneed, voelde ik de opluchting. Ik dacht niet na over de gevolgen die mijn actie zou hebben. Ik voelde controle en daar ging het om. De consequenties konden mij geen zak schelen. Meerdere zelfbeschadigingssessies volgden elkaar snel op. Steeds vaker voelde ik de drang mijzelf te moeten straffen. Overal om mij heen waren triggers die mij deden denken aan misbruik, waardoor ik last kreeg van herbelevingen. Hier had ik geen controle over. Het snijden gaf mij weer controle en ik kreeg er ruimte door in mijn hoofd. Door de pijn verdwenen de gedachten tijdelijk. De grootste trigger voor het snijden was de weg die ik naar school moest fietsen. Die weg liep langs de achtertuin van mijn eerste ex. Dat bracht veel spanningen, angsten en herbelevingen met zich mee. Ik was namelijk bang om oog in oog met hem te komen staan. Een van de andere triggers waren de nachtmerries over het verleden. De laatste tijd werd ik ‘s nachts overspoeld door emoties en ik kon ze geen plekje geven. Ook iets simpels, zoals douchen, werd een trigger voor mij.

Tijdens het douchen voelde ik mij kwetsbaar, omdat daar met tegenzin seksuele handelingen met mij zijn verricht. Ook deed het mij denken aan de momenten na het misbruik, dat ik veiligheid zocht onder de douche. De waterdruppels vormden een warme deken om mij heen, maar meerdere keren werd dat veilige gevoel mij ontnomen. Onder de douche wilde ik mij schoon schrobben, maar ik bleef mij vies voelen hoe hard ik ook boende. Verder werd tanden poetsen een obstakel voor mij. Door de seksuele handelingen die ik altijd heb moeten verrichten, kon ik de tandenborstel achter in mijn mond niet meer verdragen. Elke avond kreeg ik last van herbelevingen tijdens het tandenpoetsen. Ik schaamde mij dood, want ik moest toch gewoon normaal mijn tanden kunnen poetsen! Ik verkeerde altijd in een over-alerte staat onder de douche en had last van herbelevingen. Ik was bang dat de deur van de badkamer weer open zou vliegen en dat mijn vriend mij voor de zoveelste keer zou misbruiken. Waarom kon ik de gebeurtenissen uit het verleden niet gewoon loslaten? De combinatie van in angst leven, constant onder druk te staan, niet slapen en het steeds vaker beschadigen van mijzelf zorgden ervoor dat ik steeds slechter functioneerde. Ik had er moeite mee om school bij te houden en om positief en stevig in mijn schoenen te staan tijdens mijn stage. Mijn cijfers werden slechter, omdat ik mij niet meer op de lesstof kon concentreren. Thuis sloot ik mij ook steeds verder af van mijn gezin. Ik was niet meer de leuke, sociale, betrokken zus en dochter die ik ooit was. Ook dit werden redenen om mijzelf te straffen. Álle negatieve ervaringen leidden tot zelfbeschadigend gedrag en zo liep dit langzaam steeds verder uit de hand. Ik dacht dat ik de enige was op de wereld, die zichzelf pijn deed. Ik keerde mijzelf naar binnen en kon mijn gedachten en emoties alleen nog maar kwijt in mijn papieren dagboeken. Ik voelde mij eenzaam en verloren.