Mijn tweede relatie

Ik rouwde om mijn beëindigde relatie en het misbruik dat hierbinnen had plaatsgevonden. Hongeren bood mij de houvast die ik nodig had om met de ongewenste, negatieve emoties om te kunnen gaan. Door te hongeren voelde ik dat ik weer controle had over mijn leven.

Daarnaast overstemde het hongergevoel al mijn andere gevoelens. Ondanks het rouwen en het constant hebben van honger, kon ik het toch opbrengen om te blijven werken. Dit ging moeizaam, maar ik kon het volhouden. Als ik niet aan het werk was dan was ik op mijn kamertje te vinden. Binnen het gezin trok ik mij steeds verder terug, omdat ik het heel moeilijk had met mijzelf en steeds somberder werd. De band met mijn broertje verslechterde in deze periode in een rap tempo. Ik voelde mij erg schuldig naar hem toe. Ik zag hoe de afstand tussen ons groeide en hoe er scheuren ontstonden in onze altijd zo sterke vriendschap. Mijn broertje nam mijn ouders in vertrouwen en sprak naar hen uit dat hij zijn zus miste en zich in de steek gelaten voelde. Mijn ouders besloten dat het tijd was om een gesprek met mij aan te gaan en te vragen waarom ik mijn broertje op afstand hield. Het geconfronteerd worden met mijn eigen gedrag zorgde ervoor dat ik mij machteloos voelde. Ik stootte mijn broertje namelijk niet opzettelijk van mij af. Hij was altijd mijn beste vriend geweest en hij betekende de wereld voor mij. Ik wilde alles behalve hem pijn doen. Ik kon alleen niet anders dan al mijn energie in mijzelf steken om zo mijn koppie boven water te kunnen houden. Ik hield mijn naasten emotioneel op afstand om te kunnen overleven. Ik verschool mij in mijn kamer en stond stil, terwijl de wereld om mij heen door draaide. Ik voelde dat mijn leven zich steeds verder vulde met leegte en somberte. Gek genoeg begon dit gevoel vertrouwd aan te voelen. Ik trok mij overigens niet alleen terug binnen het gezin, maar ik isoleerde mij ook van de buitenwereld. Mijn omgeving liet het niet altijd toe dat ik mij afzonderde. Mijn ouders zorgden er wel voor dat ik mee bleef draaien in het gezin.

Ook waren er mensen die niks van mijn strubbelingen afwisten en zij zochten nog wel eens contact. Zo zocht mijn buurjongen mij af en toe nog wel eens op. Op een dag stuurde hij mij een berichtje, dat hij samen met een vriend een verjaardagsfeest had georganiseerd en dat ik van harte welkom was. Ze hadden een gebouw afgehuurd op de locatie van de scouting, zodat er ruimte genoeg was om met alle vrienden feest te vieren. Ik wilde eigenlijk niet gaan, want ik wist dat ik tussen allemaal onbekende mensen zou belanden. Op het laatste moment besloot ik toch om weer een keertje uit mijn schulp te kruipen en te gaan. Ik kocht een kleinigheidje voor mijn buurjongen en ook voor zijn vriend. Rond een uurtje of acht ’s avonds liep ik, met enige tegenzin, naar de feestbestemming toe. Meteen bij aankomst had ik al spijt dat ik deze keuze had gemaakt. Ik voelde mij ongemakkelijk, want wat had ik hier te zoeken?! Als kind hield ik al niet van feestjes en dat was altijd zo gebleven. Ik was altijd bang om ‘anders’ gevonden te worden en ik was heel zelfbewust geworden in contact met anderen. Altijd was ik bang om per ongeluk iets ongepasts te zeggen, of opvallend gedrag te vertonen. Het mocht mij niet overkomen dat ik opviel en dat ik op een feestje gepest, of buitengesloten zou worden. Nog erger zou het zijn als mijn buurjongen zich zou schamen mij uitgenodigd te hebben, doordat ik met mijn rare gedrag de aandacht trok. Dat zou een sociale ondergang voor mij zijn. Ik probeerde mij over mijn onzekerheid en het ongemakkelijke gevoel heen te zetten. Ik zette mijn blije masker op en stapte het scoutinggebouw binnen. Ik besloot eerst mijn buurjongen maar eens op te zoeken en wat te drinken te nemen. Mijn buurjongen was druk en had niet verwacht dat ik zou komen. Hij zei blij verrast te zijn en het leuk te vinden dat ik aanwezig was. Hij zei later nog wel een praatje met mij te komen maken. Na mijn buurjongen en zijn vriend gefeliciteerd te hebben, voelde ik mij wat verdwaald. Ik kende haast niemand op het feestje en was bang om geen aansluiting te kunnen vinden.

Iedereen zat al in groepjes bij elkaar en ik moest gaan kiezen waar ik mij bij zou aansluiten. Een paar vrienden waren een drankspelletje aan het doen, een ander groepje zat rond een barbecue en de overige genodigden zaten rond een kampvuur. Ik had niks met deze groepjes mensen gemeen, behalve dat we allemaal mijn buurjongen kenden. Het zou dus lastig zijn om een praatje met iemand te gaan maken, want waarover zou ik een gesprek moeten beginnen? Ik besloot maar bij het kampvuur te gaan zitten, want ik had het koud. Het was puur een praktisch besluit. Gelukkig bleek daar een vriend van Bart te zitten, die ik eens op een eerder feestje had gezien. Ik besloot op het andere uiteinde van het bankje te gaan zitten, op gepaste afstand van de ander. We praatten over koetjes en kalfjes, terwijl ik mijn drankje opdronk. Op een gegeven moment kwam er een jongeman naast mij zitten. Hij stelde zichzelf voor en we raakten aan de praat. Ik probeerde zo normaal en sociaal wenselijk mogelijk over te komen. Ik probeerde interesse te tonen en goede vragen te stellen. Voor buitenstaanders zou het een soepel gesprek lijken, maar in mijn hoofd was het houden van dat gesprek ontzettend complex en energievretend. Na een ongeveer anderhalf uur durend gesprek was ik uitgeput en besloot ik naar huis te gaan. Ik bedankte de jongeman voor het fijne gesprek, stond op en ging op zoek naar mijn buurjongen. Ik was moe geworden van het opvoeren van een toneelstuk waarin ik speelde dat ik een sociale, vrolijke meid was met een vlotte babbel. Toen ik in bed lag viel ik snel in slaap. Helaas sliep ik erg onrustig en had hele realistische dromen, waarin het hele feestje zich opnieuw afspeelde. De volgende ochtend werd ik wakker en zoals altijd keek ik eerst op mijn mobiel. Op het schermpje zag ik dat iemand op Facebook een berichtje voor mij had achtergelaten. Ik opende het en het bleek afkomstig te zijn van de jongen van bij het kampvuur. Mijn toneelstuk was geslaagd en ik had een goede indruk achtergelaten. Dat werd door het berichtje bevestigd, want daar stond in: ‘Als er een “vind-ik-leuk-knopje” bestond voor jou, dan had ik erop geklikt.’

Ik vond wel dat hij lef had. Door het berichtje raasden er allerlei emoties door mijn lijf en ik was opgelucht dat ik niet raar was overgekomen. Ik liet die emoties even bezinken en dacht na of ik contact wilde leggen met deze jongen. Ik besloot op zijn avance in te gaan en de hele middag zat ik aan mijn telefoon gekleefd. Er volgden meerdere chatsessies, want we hadden veel gemeen en deelden veel gedachtengoed. Een paar dagen na onze eerste ontmoeting op het feestje besloot ik hem bij mij thuis uit te nodigen. Mijn ouders en broertje waren niet thuis, dus ik had het rijk voor mij alleen. Mijn date kwam speciaal voor mij vanuit Hasselt naar Zwolle rijden. Ik zag hem in zijn BMW de straat in rijden en dat vond ik wel stoer. Toen hij uitstapte, observeerde ik hem goed. Dat had ik op het feestje niet kunnen doen, omdat het toen ontzettend donker was. Ik zag een brede jongeman met merkkleding aan en ik zag dat zijn armen onder de tattoos zaten. Toen hij dichterbij kwam, ontdekte ik dat hij een piercing in zijn wenkbrauw had. Even dacht ik: dit is geen type voor mij, maar ik besloot hem niet alleen te beoordelen op zijn buitenkant. Dat hadden té veel mensen ook bij mij gedaan. Tijdens die middag dat we samen waren, keken we een film en kletsten we wat. Daar hebben we het verder bij gelaten. Bij de deur nam hij afscheid van mij door mij stevig te omhelzen. Ik liet de ontmoeting even bezinken en in de avond besloot ik weer contact te zoeken. Ik stuurde de jongeman een berichtje, waarin ik geschreven had dat ik een leuke middag met hem had gehad. Binnen een paar seconden kreeg ik al reactie. Mijn date had de middag ook als gezellig ervaren en vroeg mij of ik het contact wilde aanhouden. Ik absorbeerde zijn aandacht als een spons en liet mij uitkiezen door de eerste man die op mijn pad kwam en interesse in mij toonde. Ik was ervan overtuigd dat dit mijn enige hoop was in het krijgen van een nieuwe relatie en dus besloot ik contact te willen houden. Ik weet het, dat zijn verschrikkelijk verkeerde beweegredenen.

Diezelfde week kwam mijn date op bezoek om ook mijn ouders te kunnen ontmoeten. Zij waren op hun hoede en observeerden mijn date goed. Mijn vorige vriendje had mij pijn gedaan en mijn ouders wilden voorkomen dat deze jongen mij ook zou kwetsen. In het gesprek stelden ze vragen om erachter te komen wat voor een man ze voor zich hadden. Mijn ouders zeiden te allen tijde achter mijn keuzes te staan, maar waren behoudend in het uitspreken van hun gedachten. Mijn ouders straalden aan alle kanten uit dat ze moeite hadden hun dochter toe te vertrouwen aan een ander. Na de ontmoeting met mijn ouders, volgden er meerdere afspraakjes. De tijd die we samen doorbrachten was fijn en gezellig. We keken samen films, lieten zijn honden uit, maakten wandelingen, gingen mee op de boot van zijn ouders en maakten ritjes met de BMW. Hij was lief voor mij, betrokken, open en behandelde mij met respect. Wat mij wel opviel is dat hij wat opdringerig was in het willen zoenen en het willen hebben van seks. Daarom besloot ik hem maar meteen te vertellen dat ik een traumatische gebeurtenis had meegemaakt op dit gebied. Hij zei mij te begrijpen en er begrip voor te hebben. Deze jongen leek het goede met mij voor te hebben. Toen hij vroeg of ik een relatie met hem aan wilde gaan, zei ik dan ook meteen: “Ja!!!” Goed voorbeeld doet goed volgen zeggen ze en mijn ouders waren het meest perfecte voorbeeld van hoe een gezonde relatie eruit zag. Helaas had ik de pech, dat ik blijkbaar foute mannen aantrok. Daarnaast handelde ik vanuit onzekerheid en de behoefte gezien en geliefd te worden door een man. De oprechte interesse en empathie van mijn vriendje bleken helaas onderdeel te zijn van zijn spel. Al snel nadat we officieel een relatie hadden, kwam zijn ware aard omhoog. Hij wist precies in te spelen op mijn kwetsbaarheden en hij verleidde mij met zijn mooie woorden. Het ene moment prees hij mij de hemel in en het andere moment behandelde hij mij als een stuk vuil. Hij liet mij geliefd en speciaal voelen, maar kon mij ook kwetsen en erg denigrerend zijn. Ik dacht dat de manier waarop vriendjes mij behandelden er blijkbaar bij hoorde.