Van prins tot monster

Mijn studie was dus stopgezet. Verder moest ik elke dag leven met pijnklachten in mijn rug, wat ook geen pretje was. Ik kon aan veel activiteiten buiten de deur niet meer meedoen en kwam thuis te zitten. Ik voelde mij eenzaam door het sociale isolement waarin ik terecht kwam.

Nu het slechter met mij ging, liet mijn kleine vriendengroepje het ook afweten. Mijn ‘vrienden’ namen niet de moeite om mij thuis op te zoeken. Ze vonden dat ik te ver weg woonde om even langs te wippen en daarnaast waren ze niet blij dat ik nu een vriendje had en daar tijd mee doorbracht. Voordat ik mijn vriendje ontmoette, stond ik altijd per direct klaar voor mijn vrienden. Ik bood hun een luisterend oor, als ze te maken kregen met moeilijkheden in hun leven. Nu ik een vriendje had, verdeelde ik mijn tijd tussen hem en mijn vrienden. Ik stond alleen niet altijd meer per direct tot hun beschikking. Mijn vrienden namen dus steeds meer afstand, omdat ik niet meer voldeed aan hun verwachtingspatroon. Ik voelde mij depressief, omdat ik niet meer buiten kwam en geen mensen meer zag. Ik kwam af en toe alleen nog buiten voor een korte avondwandeling. Verder bracht mijn vader mij naar de fysiopraktijk, waar ik twee keer per week verwacht werd. De wandelingen en fysioafspraken waren de enige momenten dat ik nog andere mensen zag. Door de somberheid, werd ik psychisch kwetsbaarder. Daarnaast werd mijn rugpijn bestreden met pijnmedicatie. Ik reageerde daar overdreven sterk op. Ik zag mijn vriendje regelmatig en verder paste ik, als het lukte ondanks de pijn, twee middagen in de week op de kinderen van vrienden van mijn ouders. Op de dinsdag en de donderdag mocht ik oppassen binnen dit gezin. Dat zorgde enigszins voor structuur in mijn weken. Op een donderdag kwam mijn vriendje op bezoek en later die dag zouden we samen gaan oppassen bij mijn vaste oppasadresje. Voordat we gingen oppassen, hadden we nog wat tijd samen. Deze tijd brachten we door op mijn kamer. Telkens legde hij zijn hand op mijn geslachtsdeel en zei hij dat hij mij wilde.

Ik zei hem geen zin te hebben en heb hem meerdere malen afgewezen, nadat hij bleef proberen mij over te halen om seks te hebben. Op zijn mobiel begon hij naar pakjes te kijken, die ik tijdens de seks voor hem aan zou kunnen trekken. Hij wilde de pikante lingerie bestellen, zodat ik dat later die week voor hem zou kunnen dragen. Ik vond het niet fijn dat mijn vriendje zich zo aan mij op bleef dringen, maar ik wist niet goed hoe ik hem dit duidelijk kon maken. Gelukkig was het tijd om te gaan oppassen en daardoor hield het ongewenst aanraken op. Tijdens het oppassen hadden we een leuke tijd samen. De kinderen speelden buiten en later hebben we met zijn vieren spelletjes gespeeld. Na het oppassen bleef mijn vriendje bij mij eten. Vanzelf brak de avond aan. Toen wist ik nog niet dat mijn leven na deze avond compleet veranderd zou zijn. Mijn vriendje zou bij mij blijven logeren. Ik had heel veel pijn en was helemaal duf van de medicatie. Ik besloot eerder naar bed te gaan en mijn vriendje besloot tegen mij aan te komen liggen. Ik viel in slaap in mijn vriendjes armen. Het eerstvolgende moment dat ik mij herinner, is dat ik hard in mijn nek werd gebeten. Bovenop mij lag mijn vriend en hij zat met zijn geslachtsdeel in mij. Ik vroeg hem wat hij in hemelsnaam aan het doen was. Daarop antwoordde hij dat ik tijdens de seks in slaap was gevallen. Ik voelde dat hier iets totaal niet klopte en ik schreeuwde dat hij moest stoppen. Hij zei dat ik mij niet zo moest aanstellen en dat het mijn eigen fout was dat ik in slaap was gevallen. Ondanks dat ik mijn vriend zei met de seks te moeten stoppen, ging hij nog door. Ik werd boos en begon in paniek te schelden en hem te duwen. Uiteindelijk ging hij van mij af en liep hij boos naar de badkamer. Hij zei dat hij wel weer terug zou komen, als ik normaal kon doen.

Het enige wat ik kon doen was mij opkrullen in bed en heel hard huilen. Ik besefte nog maar half wat mij net was overkomen, toen mijn vriendje terugkwam. Hij snakte naar adem en zei alleen maar “sorry, sorry, sorry, wat heb ik gedaan?! Ik heb alles voor mijzelf verpest.” Ik zei dat ik dat egoïstisch vond, omdat hij niet eens dacht aan de impact van de situatie op mijn leven. Ik zei dat hij moest stoppen met zich aan te stellen en mijn ouders wakker moest maken. Ik wilde dat hij mijn ouders zou zeggen wat hij met mij gedaan had, maar hij durfde niet. Uiteindelijk sprokkelde ik al mijn moed bij elkaar en ben zelf naar mijn ouders hun slaapkamer gegaan. Ik maakte mijn vader wakker en hij kwam mee naar mijn kamer. Huilend vertelde ik hem wat er gebeurd was. Mijn vader ging naar beneden, waar mijn moeder op de bank lag te slapen. Al snel kwam ook mijn moeder mijn kamer binnen. Ik kon alleen maar huilen, want ik vond het zo erg wat er gebeurd was. Ik schaamde mij en voelde mij gefaald. Mijn ouders haalden mijn vriend en mij uit elkaar. Mijn vriend begon in zijn mobiel te schrijven. Ik kreeg de tekst ook te lezen: ‘Het is het ergste wat ik ooit heb kunnen doen. Ik heb mijn eigen vriendin misbruikt’ stond er in de notitie. Mijn ouders probeerden kalm te blijven en te handelen naar wat goed voor mij was. Ze wilden mijn vriend het liefst uit het huis zetten, maar het was midden in de nacht. Mijn ouders besloten uiteindelijk om mijn vriend op een andere kamer te laten slapen en de volgende dag te kijken naar hoe we deze situatie verder gingen aanpakken. Mijn ouders behandelden mijn vriend met respect, maar eigenlijk wilden ze hem het liefst het huis uit schoppen. Mijn vriend sliep boven en ik sliep beneden met mijn moeder op de bank. Ik kon niks anders meer dan huilen en kreeg daar ontzettende hoofpijn van. Ik besloot om in mijn eigen bed verder te slapen. Eenmaal in mijn eigen bed hoorde ik mijn vriendje constant jammeren. Ik ging naar boven en ging op de rand van het bed zitten.

Mijn vriend zei last te hebben van hartkloppingen. Ik wist niet wat ik met die informatie moest en maakte mij zorgen om zijn gezondheid. Ik maakte mijn vader wakker en zei dat ik mij zorgen maakte om mijn vriendje. Mijn vader ontfermde zich over hem en ik ging met knallende hoofdpijn weer in mijn eigen bed liggen. De hoofdpijn was niet te verdragen en ontzettend intens. Ik begon heel snel te ademen en kreeg uiteindelijk last van hyperventilatie. Mijn moeder kwam naar mij toe, troostte en kalmeerde mij. Daarna nam ze mij mee naar beneden om wat te drinken. Mijn vriend zat naast mij op de bank. Hij voelde niet meer als mijn vriendje. Onze band was voor altijd beschadigd. Hij bleef klagen dat zijn hartkloppingen bleven aanhouden. Mijn moeder belde samen met hem naar de huisartsenpost en de arts zei wel even naar mijn vriend te willen kijken. Mijn vader bracht de kracht op om in de auto te stappen en mijn vriend naar de eerstehulppost te rijden. Intussen bracht mijn moeder mijn schoonouders telefonisch op de hoogte van wat er zich afgespeeld had. Zij waren nu ook onderweg naar ons huis. Daar zat ik, in mijn pyjama op de bank, te wachten. Mijn schoonouders arriveerden en even later kwamen mijn vader en vriend ook thuis aan. We gingen met z’n zessen in gesprek en mijn vriendje zijn ouders keken vol ongeloof in de ogen van hun zoon. Ik werd overladen met emoties en ik wist niet wat ik nou moest zeggen. Gelukkig namen mijn ouders de leiding over het gesprek. Na een gesprek van ongeveer een uur, ging mijn vriend mee met zijn ouders en ik bleef achter op de bank.

Gelukkig had ik mijn lieve ouders om mij heen. Zij vingen mij met ontzettend veel liefde op, troostten mij en handelden puur in mijn belang. Ik was angstig en wilde niet naar bed gaan, omdat ik bang was dat de hele gebeurtenis zich weer in mijn hoofd zou herhalen. Ik merkte dat mijn rugspieren stijf stonden van de spanning en dat deed gruwelijk veel pijn. Ik voelde mij vies en wilde die viezigheid van mij afspoelen. Daarom besloot ik maar in bad te gaan om mij wat te ontspannen. In bad schrobde ik over mijn hele lichaam met een washandje. Ik schrobde zo hard, dat mijn huid er rood van uitsloeg. Het badderen hielp mij niet om van het vieze gevoel af te komen. Na anderhalf uur in bad te hebben gezeten, gaf ik het op. Ik kleedde mij aan, ben achter mijn bureautje gaan zitten en ik pakte een nog onbeschreven notitieboekje uit de bovenste lade. Ik besloot te schrijven over wat mij zojuist allemaal was overkomen. Ik merkte aan alles dat wat er die nacht gebeurd was een impact zou hebben op de rest van mijn leven. Ik voelde de drang om te schrijven, zodat ik nooit zou vergeten wat mij overkomen was. Wat ik niet wist, is dat ik vanaf dit cruciale punt in mijn leven voor altijd dagboeken zou blijven bijhouden. Ik hield mijzelf de hele middag bezig met schrijven.