Het enige dat ik niet leuk vond tijdens de zomervakanties waren de bezoekjes aan mijn moeders familie. Familierelaties waren voor mij lastig te begrijpen, omdat deze bij ons namelijk nogal gecompliceerd waren. De laatste jaren is mij duidelijk geworden dat mijn oma daar de hoofdrol in heeft gespeeld.
Toen ik jong was, besefte ik niet helemaal wat er aan de hand was binnen de familie, maar ik voelde dat er iets niet pluis zat. Mijn oma had sterke narcistische trekken, een groot alcoholprobleem en verslonsde zichzelf. Dat had een weerslag op de familie. Mijn ouders beschermden mij natuurlijk tegen de negatieve invloed van mijn oma. Ook hield ik haar uit mijzelf al op gepaste afstand, omdat ik een negatief gevoel van haar kreeg. Mijn oma heeft dit waarschijnlijk nooit opgemerkt want ze zocht nooit contact met mijn broertje, of mij. Naast het compleet negeren van mijn broertje zijn en mijn aanwezigheid, stootte mijn oma mij ook van zich af door haar onaangename lichaamsgeur. Zij douchte zich nooit en droeg luiers, alleen maar omdat ze al te lui was om op het toilet te plassen. Ze stonk naar een combinatie van alcohol en urine. Ondanks dat ik mij liever van mijn oma distantieerde, gaf ik haar uit beleefdheid bij aankomst altijd een kus. Mijn moeder had mij geleerd om met respect om te gaan met familieleden. Mijn gezin wilde liefdevol omgaan met mijn oma, maar mijn oma ging zo niet met ons om. Zij zei dat mijn moeder haar leven had verpest door als jong volwassene uit huis te gaan. Ze zei dat mijn moeder een slecht kind was en zette de familie tegen haar op. Mijn moeder leed onder de grote pesterijen, die zich afspeelden binnen onze eigen familie. Zij is haar gehele jeugd verwaarloosd geweest en moest daardoor al jong volwassen worden. Nog altijd manipuleerde mijn oma de familie. Andere familieleden veroordeelden mijn moeder op basis van het beeld dat mijn oma over haar had geschetst. Ik had van huis uit meegekregen dat familieleden liefdevol met elkaar omgingen, maar ik kwam erachter dat dit niet altijd opging.
Als mijn eigen familie mijn moeder en dus gezin al pijn kon doen, hoeveel pijn kon de buitenwereld dan wel niet aanrichten? Ik raakte er op jonge leeftijd al van overtuigd dat de buitenwereld helemaal niet te vertrouwen was door het voorbeeld van hoe mijn eigen oma met ons omging in combinatie met de pesterijen op school. Sommige familieleden begon ik zelfs als vijand te beschouwen en die liet ik niet meer toe tot mijn veilige wereldje. Mijn moeder deed zo haar best om de familie bij elkaar te houden en ik zag met mijn kinderogen wat ze met haar deden. Ik merkte op dat mijn moeder er onder leed. Soms zag ik haar huilen om de situatie, ook al deed ze haar best om dit voor mijn broertje en mij verborgen te houden. Ze hield zich altijd groot en wilde ons de pijn besparen. Ik raakte ervan overtuigd dat niemand anders dan écht naasten te vertrouwen zijn. Ik zag de buitenwereld als een gevaar. Deze buitenwereld was voor mij namelijk onduidelijk, oneerlijk, zat vol leugens, vol bedrog en vol haat. Ik wilde alléén zijn met mijn ouders, mijn broertje en met Mirthe. Van hun wist ik wat ik kon verwachten, ze vertelden de waarheid, ze waren trouw en ik ontving een overschot aan liefde van hun. Daarnaast was ik graag bij mijn huisdieren te vinden. Wanneer je dieren liefde geeft, zullen ze niks anders doen dan liefde teruggeven. Dieren oordelen niet en het maakt hen niet uit hoe je eruit ziet. Ze pesten niet en manipuleren de boel ook niet. Ik was lief voor ze, dus ontving ik onvoorwaardelijke liefde van hun . Ik werd een echte dierenvriend en ze weken niet van mijn zijde. Mijn dieren zouden mij nooit pijn doen, zoals de pestkoppen en zelfs mijn eigen familie dat wel deden.
Reactie plaatsen
Reacties